6 Ekim 2011 Perşembe

steve jobs



Eğer özel olduğunuzu düşünüyosanız ve bu sabah bunun için yeni bi sebep üretecek vaktiniz olmadıysa,
size bi sebep (daha) ;

büyürken hem tarihe hem de geleceğe aynı derecede meraklı bi çocuk olarak yaşadığım(ız)
çağın çok sıkıcı olduğundan emindim.

Çok yanılmışım.

Çocukluğum boyunca, anı yaşamaktan kaçarcasına bazen roma lejyonlarıyla galya'ya, bazen uzay gemileriyle başka gezegenlere gittim.

Yaşadığım çağ ve ortam güvenliydi,
geliboluda parçalanıp, sarıkamışta donmadığım, fransanın küçük bi köyünde
kara vebayla boğuşmadığım için, tek derdim mağaranın duvarına resim çizmek iken vahşi hayvanlara yem olmadığım için hep garip bi vicdan azabı duydum.
Güvende olmaktan, sıkılmaktan nefret ettim.

Şimdi ancak yeni yeni anlıyorum gerçekten yeni bi çağın başlangıcında olduğumuzu,

büyük şeylere meraklı her enayi gibi ellerimi ovuşturuyorum.

Bildiğimiz herşey değişiyo,
bu sene ilk kez dijital kitaplar basılı olanlardan fazla sattı,
yayınevi sahiplerine yalakalık yapmak zorunda diilim,

iyi müzisyenler, izlandanın karanlık sabahlarında, odalarından çıkmadan
sahne ışıklarını tadıyolar,

tuncelide doğduğu için allah'a küsen çocuklar eskisi kadar kırgın diiller artık,

brooklynde doğmadığım için eskisi kadar talihsiz hissetmiyorum ben de.

Ipad'e dickens yükleyip günün kalanında onu okuycam, yine karşısında eziliyo gibi hissedersem bu sadece kaleminin gücünden olucak,
ben sanayi devriminde ingiltere'de olmadığım için değil,
bu sefer – tarihte ilk kez - o beni kıskanıcak, ah diycek, bende sendeki imkanlar olsaydı.. ahh..


ps. hemingway'in bi kısa hikayesini yazıcaktım aslında ama bugünü amerikalı arap budiste teşekkür etmeden atlamak istemedim. 



teşekkür ederim.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder