çıplak vatandaş

önümde 4 ayrı makale açık, paragraf paragraf okuyorum
bi ağlayıp bi gülüyorum
bi yandan içip müzik dinliyorum.. tipik çalışma şeklim buydu zaten
ama
 'default' edebiyat tarihine geçme amacı bile şu an ki amacın yanında
mütevazi kalır.

bir millet artık korkmuyo. var mı ötesi?
var mı özgürlükten ötesi?
slogan atarken sesimin çatlak çıkmasından bile korkmuyorum

''BU DİRENİŞ ÖZGÜRLÜĞE KADAR!''




ben çıplak çalışırım yaz aylarında
ama
bu sefer ve her seferinde olduğu gibi afilli ceketinin altında aslında bir kral çıplak,
bu sefer ve her seferinde olduğu gibi bir(milyon) çocuk kralın karşısında,

bizzat biziz çıplak.

bize marjinal diyen en tepede yalnız kalabilmek için (en marjinal olabilmek için) neler yaptı?
ya biz, nası bi gecede unuttuk farklılıklarımızı, kişisel amaçlarımızı?



bizim arkamızda dış mihrak fln yok, bizzat biziz dış mihrak.
dünyanın kaç yerinde cesaret verdik sağduyulu insanlara..

bize çapulcu diyen memleketi paragraf paragraf sattı, (bize herşey yolunda diyebilmek için)

bize allahsız diyen, öbür tarafı unuttu.

oy alabilmek için bizi ötekileştirip bize 'siz' diyen (saygıdan diil)

son sandığın aslında tabut olduğunu unuttu.











ps



hiç tanımamışım memleketimi.
çok gururluyum bu ülkede doğduğum için.
herkesin gözlerinden öper, özür dilerim.




yalanı kovalıyor gerçek;
http://www.youtube.com/watch?v=kSnZZNNGeAE